Η απώλεια βάρους με δίαιτα ή γυμναστική ωφελεί την καρδιά

health.in.gr

Νέα Υόρκη: Η απώλεια μερικών κιλών μπορεί να αποκαταστήσει την καρδιακή νεότητα, είτε η απώλεια βάρους προέρχεται από δίαιτα είτε από περισσότερη σωματική άσκηση, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Physiology.

Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις με επικεφαλής τον Δρ Σάντορ Κοβακς διαπίστωσε ότι μεταξύ υγιών αλλά υπέρβαρων μεσηλίκων, η μετριοπαθής απώλεια βάρους φάνηκε να αποκαθιστά μερική από την νεανική ελαστικότητα της καρδιάς, καθιστώντας ευκολότερη την καρδιακή χαλάρωση μεταξύ των συσπάσεων και το ξαναγέμισμα της με αίμα. Δεν φάνηκε να έχει σημασία αν η απώλεια βάρους ήταν απόρροια δίαιτας ή γυμναστικής.

Καθώς ο άνθρωπος γηράσκει, ο ιστός του σώματος συσσωρεύει ινίδια κολλαγόνου, που κάνει τον ιστό, περιλαμβανομένου του καρδιακού μυ και των αρτηριών, να γίνονται όλο και πιο άκαμπτος. Με την πάροδο του χρόνου λοιπόν, η καρδιά αρχίζει να χρειάζεται όσο και περισσότερο χρόνο για να χαλαρώσει μεταξύ των συσπάσεων και να ξαναγεμίσει πάλι με αίμα.

Το περιττό βάρος, η παχυσαρκία ιδιαίτερα, έχει διαπιστωθεί ότι επηρεάζει τη ελαστικότητα της καρδιάς. Αλλά ενώ οι μελέτες δείχνουν ότι η απώλεια βάρους που επιτυγχάνεται διατροφή και σωματική άσκηση βελτιώνει την καρδιακή λειτουργία, δεν είναι ξεκάθαρο αν το ίδιο ισχύει και για την απώλεια βάρους που επιτυγχάνεται με την κάθε μέθοδο ξεχωριστά.

Οι επιστήμονες λοιπόν μελέτησαν την απώλεια βάρους και την καρδιακή λειτουργία σε 25 άνδρες και γυναίκες που ήταν υπέρβαροι, αλλά όχι παχύσαρκοι. Για έναν χρόνο, οι μισοί συμμετέχοντες μείωσαν τις θερμίδες κατά 12% ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν να γυμνάζονται, κάνοντας περπάτημα, ποδήλατο ή τρέξιμο για έξι ημέρες την εβδομάδα.

Οι αθλούμενοι δεν έκαναν αλλαγές στη διατροφή τους, αλλά έκαιγαν σχεδόν το ίδιο ποσοστό θερμίδων με την ομάδα της δίαιτας.

Τελικά και οι δυο ομάδες έχασαν όμοια ποσότητα βάρους, περίπου το 12% του αρχικού βάρους τους. Επιπλέον, οι υπέρηχοι έδειξαν ότι και οι δύο ομάδες είχαν παρόμοιες βελτιώσεις στην καρδιακή ικανότητα να χαλαρώνουν μεταξύ των συσπάσεων.